I DON’T HATE YOU. O Hejcie część 2, czyli wykrywanie, zapobieganie i gaszenie pożarów spowodowanych Hejtem wśród dzieci.

 

Po Naszym pierwszym artykule, dotyczącym hejtu, otrzymaliśmy wiele informacji
z różnych szkół od zaprzyjaźnionych nauczycieli, dotyczących hejtu, z którym mają do czynienia, tym samym wskazując jak poważny jest to problem. Żeby przygotować drugą część artykułu, starałem się być jeszcze bardziej dokładnym i rzetelnym, wyszukując jedynie materiałów, na których warto oprzeć ten tekst.

Jak się okazało, teoria (ponieważ takie mam wrażenie, czytając niektóre publikacje) nie do końca współgrają z tym co się dzieje w praktyce.

Dzisiaj skupimy się na kilku aspektach. Mianowicie: Czy w Sieci jesteśmy bardziej agresywni niż w realu? Jeśli tak, to dlaczego?

Zapewne pierwsza myśl, która przychodzi Ci do głowy to „Anonimowość”. Otóż i tak i nie. Z jednej strony ta słynna anonimowość hamuje hejt. Hejt obecnie, tak samo jak fakenews jest najlepiej sprzedającym się narzędziem w Sieci. Hejt zbiera zawsze najwięcej reakcji na portalach społecznościowych. Ludzie lubią być lajkowani. W takim przypadku dobrze by było, aby się fani dowiedzieli kogo lajkują. Wtedy te kilka (set?) lajków ma sens, bo wszyscy wiedzą, że to „JA”, że miałem odwagę.

Jest to tylko jedna strona medalu. Z drugiej strony są osoby, które pod osłoną anonimowości wyleją swoje gorzkie żale, których nie powiedziało by w realu. Istnieje wiele możliwości, jednakże ostatnio dużą popularność zyskała „anonimowa aplikacja do przesyłania wiadomości, która umożliwia anonimowe i nie anonimowe zadawanie sobie pytań i odpowiadanie na nie”.

Głównymi aspektami powodującymi agresję w sieci, czyli ten Nasz przedmiotowyc „HEJT” są:

Dosłowna NIEWIDZIALNOSĆ – nikt to czyta to co piszemy, tak naprawdę Nas nie widzi. Nikt nie widzi jak jesteśmy ubrani, co robimy, jak wyglądamy. To daje trochę poczucia bezkarności, braku odpowiedzialności za to co piszemy.

ATYPOWY styl rozmowy – to oznacza, że w „zwykłej” rozmowie, to znaczy rozmowie odbywanej na żywo, twarzą w twarz widzimy Naszego rozmówce, jego reakcje, jego mimikę twarzy, nawet mikroekspresje. Pilnujemy się bardziej, ponieważ raz wypowiedziane słowo, trudno cofnąć. Widać jak odbiorca reaguje na to co mówimy. Czasami od razu otrzymujemy odpowiedź zwrotną. Natomiast, gdy piszemy komentarz, mamy czas na przemyślenie tego co napiszemy, przed wysłaniem możemy przeczytać, zastanowić się, poprawić i dopiero wcisnąć ENTER. Chociaż czytając niektóre komentarze w social mediach, mam wrażenie, że mimo możliwości edycji przed wysłaniem, ludzie nie korzystają z tego prawa i nie zastanawiają się co wysyłają. Poza tym, na odpowiedź trzeba poczekać, a to daje kolejne możliwości przygotowania odpowiedzi.

MOŻLIWOŚĆ PODWAŻENIA UTORYTETU I OBRAŻENIA CELEBRYTY – żeby podważyć czyjś autorytet, należałoby udać się na konferencję naukową lub inne wydarzenie, czy zebranie, żeby spotkać tę osobę, następnie wśród publiczności wstać i odezwać się, w celu podważenia autorytetu. Jednakże hierarchia naukowa, społeczna, wiekowa, w rzeczywistości jest bardziej widoczna i przez to czujemy się często związani pewnymi ramami społecznymi co sprowadza się do niezdolności przekroczenia pewnej granicy krytyki, zwłaszcza gdy adresat przewyższa nas swoją pozycją. W Sieci wszyscy jesteśmy równi. Każdy – celebryta, naukowiec, aktor, (wstaw właściwe) jest na wyciągnięcie ręki (a właściwie klawiatury). Poza tym nasz możliwość być z taką osobą na „TY”

BRAK KONSEKWENCJI SPOŁECZNYCH – za hejt w tradycyjnej rozmowie „twarzą w twarz” możemy dostać w tę twarz. Za hejt w sieci dostajemy przeważnie co najwyżej hejt w odpowiedzi.

KLIKALNOŚĆ – hejt się klika. Hejt się sprzedaje. Hejt jest promowany i zdobywa największe fale odbiorców. „Nieważne jak o mnie mówią, ważne żeby mówili”.

 

Należy pamiętać, że Hejt jest formą przemocy psychicznej i objawy jakie można zaobserwować są bardzo podobne do tych, przy innych formach przemocy. Hejtu nie można lekceważyć. Należy pamiętać, że kilkunastoletnie dziecko, ma mniejszą odporność i mniejsze doświadczenie w odbiorze hejtu, niż dorośli. To co dorosły może zbagatelizować, młodszy może wziąć bardzo do siebie.

Poniżej znajdują się sygnały somatyczne, wskazujące na to, że dziecko znalazło się w złej sytuacji, z którą może sobie nie radzić:

• się apatyczne, agresywne, płaczliwe i miewa zmienne nastroje,
• gorzej śpi, miewa koszmary nocne, a nawet zaczęło się moczyć podczas snu,
• straciło apetyt lub wprost przeciwne zaczęło jeść kompulsywnie,
• ma gorsze wyniki w nauce, wyraża niechęć do nauki,
• wycofało się z kontaktów z rówieśnikami, kolegami,
• zaczęło unikać szkoły, wymyśla powody żeby zostać w domu: choroba, złe samopoczucie fizyczne,
• straciło zainteresowanie dotychczasowym hobby, czymś co je dotąd mocno pochłaniało, interesowało,
• zaczęło mieć tiki nerwowe lub nawet objawy autoagresji,
• zaczęło mieć bóle głowy, brzucha o niewyjaśnionych przyczynach.

 

–  „Jeżeli moje dziecko mi nie mówi, to jak mogę rozpoznać, że doświadcza hejtu?” :

może czuć się winne zaistniałej sytuacji

może się wstydzić tego, co piszą na jego temat, może nawet myśleć, że to prawda o nim, 

może bać się, że nie zostanie przez ciebie zrozumiane, lub, że problem zostanie zbagatelizowany

może się bać reakcji kolegów myśli, że sytuacja się pogorszy, że zostanie potraktowany jak donosiciel,

może się obawiać wyrzucenia poza grupę do której przynależy.

 

– „Okey rozpoznaję sygnały, wiem dlaczego dziecko mi nie mówi, że doświadcza hejtu, jednak nadal mi nie powiedziało co robić?”

– Nie zwlekaj tylko porozmawiaj z dzieckiem.

 

– „Co zrobić, jeżeli dziecko samo przyszło do mnie z problemem?”.

– Jeżeli samo przyszło, to  znaczy, że chce Ci powiedzieć: „ufam Ci”, „wierzę, że mnie zrozumiesz”, „wierzę, że mi pomożesz”. Wtedy wystarczy wysłuchać dziecko i spróbować mu pomóc.

 

– „O czym powinniśmy pamiętać podczas rozmowy z dzieckiem?”

• Wysłuchaj, na spokojnie, relacji dziecka, uważnie, bez przerywania, bez oceniania i bez pocieszania.
• Spróbuj sparafrazować to co usłyszałeś, powtórz jak zrozumiałeś to, co powiedziało dziecko, zapytaj czy to wszystko, czy chce coś jeszcze powiedzieć. Zapewnij je, że bardzo je kochasz, że jest dla Ciebie najważniejsze i że nie pozwolisz na to aby stała mu się krzywda.
• Wyraź zrozumienie dla jego uczuć i emocji, że jest smutne, że płacze, że jest złe. Zaznacz, że rozumiesz te emocje, że jesteś po jego stronie i że zrobisz, co możesz, żeby mu pomóc. Pozwól mu na płacz, uszanuj jego lęk i bezradność.  Możesz powiedzieć np.:
• – „Widzę, że jesteś zdenerwowany i płaczesz. Chcę Ci pomóc najlepiej jak potrafię w tej sytuacji.”
• – „Wiem, że to przykre”
• Nie wyśmiewaj, nie bagatelizuj jego problemu. Dla dziecka jego sprawy są bardzo ważne, nawet jeśli z twojej perspektywy, osoby dorosłej wydają się błahostką. Pamiętaj, jeśli wyśmiejesz dziecko, stracisz jego zaufanie, poczuje, że nie jesteś w stanie zrozumieć. Kolejnym razem może unikać przyjścia po pomoc do ciebie, może nie wiedzieć jak opowiedzieć, co się wydarzyło.
• Zniechęcaj za wszelką cenę dziecko do odwetu,
• Powstrzymaj się od ataku słownego w kierunku sprawcy/sprawców hejtu. Pamiętaj dziecko uczy się od ciebie.
• Pokaż dziecku, że nie jest w tym samo. Wytłumacz, że to, co o nim napisano nie jest prawdą, że to czyjaś opinia.
• Doceń otwartość i zadeklaruj wsparcie. Porozmawiaj i wytłumacz zjawisko hejtu oraz to, że uczeń, który to napisał, prawdopodobnie sam doświadcza agresji.
• Porozmawiaj i wytłumacz zjawisko hejtu oraz to, że dziecko, które to napisało, prawdopodobnie samo doświadcza agresji.
• Zgłoś sprawę w szkole jeśli dotyczy to grupy szkolnej: wychowawcy, szkolnego pedagoga i psychologa.
• Możesz zgłosić sprawę na policję.

 

Pożar został ugaszony! post usunięty, wychowawca powiadomiony, a nawet autor hejtu przeprosił.

– „Co dalej?”

– Zawsze możesz zwróć się o pomoc do specjalisty: psychologa, terapeuty specjalizującego się w pracy z dziećmi i młodzieżą, do poradni czy organizacji udzielającej wsparcia w takich sytuacjach.

– „Co jeszcze mogę zrobić?”.

– Codziennie wzmacniaj poczucie wartości twojego dziecka, pokazuj jego mocne strony, zasoby.

 

 

 

 

https://www.internetmatters.org/

Global Dignity Poland HEJT RODZIC_materiał edukacyjny.pdf