I HATE YOU. O Hejcie część 1, czyli jak można darzyć silnym uczuciem kogoś kogo nie znamy?

W związku z otrzymaną prośbą podjąłem się tematu bardzo powszechnego i bardzo przykrego. Rozpoczął się rok szkolny. Po pandemii uczniowie wrócili do szkół. Część z nich kompletnie nie może odnaleźć się w nowej rzeczywistości. W rozmowach z rodzicami i nauczycielami uzyskuję informacje, że dzieciaki nie wiedzą co mają robić. Nauka zdalna kompletnie wywróciła role w klasach. Zanikły relacje koleżeńskie. Wzrosło też nadużywanie aplikacji. Nauka zdalna przeniosła relacje na portale społecznościowe i aplikacje.

 

HEJT, bo o tym będziecie mogli dzisiaj przeczytać jest to najgorsze z zagrożeń cyberbezpieczeństwa. Zarówno dorosły jak i dziecko, czy młodzież spotkali się z tym zjawiskiem. Jeżeli osobiście nie był dotknięty to na pewno mógł być świadkiem. O hejcie mówi chyba każdy, kto zajmuje się edukacją w zakresie cyberzagrożeń społecznych. 

 

Hejt jest jednym z obszarów „Cyberprzemocy” i niestety jest na porządku dziennym. Hejt niestety może prowadzić do samookaleczeń, a w skrajnych przypadkach do samobójstw. Byłem świadkiem różnych sytuacji i o wielu słyszałem. Mogą wydawać się skrajnie niemożliwe, ale niestety prawdziwe.

 

Wiele osób dotkniętych hejtem w ogóle o nim nie opowiada. Dlatego Projekt: Bezpieczeństwo uruchamia akcję „I don’t hate you”, w celu zwiększenia świadomości w zakresie bezpieczeństwa
w Internecie dzieci, młodzieży i dorosłych. Czasami każdy potrzebuje pomocy tylko o tym nie mówi. Rodzice z wielu powodów nie mają świadomości, co ich dzieci robią w Internecie, Nauczyciele nie są w stanie nadążyć za swoimi podopiecznymi.

 

Przejawami hejtu są:

• plotki,
• złośliwe wiadomości,
• oskarżenia,
• pomówienia,
• obrażanie,
• wyzwiska,
• wyśmiewanie ( w tym wyśmiewanie się z czyjegoś wyglądu)

 

Przejawami hejtu w Sieci są:

• pozostawianie złośliwych komentarzy pod postami (szczególnie dotyczy to ludzi czynnie działających w życiu społecznym)m
• niemiłe komentarze pod zdjęciami na fb,
• obraźliwe filmiki,
• ośmieszające memy w sieci, 
• hejt za przejęzyczenie,
• hejt za każdy mały błąd,
• screen shoty rozmów i ich upublicznianie,
• wytykając innym cechy wyglądu.

 

Powodami są:

• zazdrość o popularność wśród innych,
• zazdrość o posiadanie dóbr materialnych,
• zazdrość o chłopaka,
• zawiść,
• nienawiść,
• brak szacunku do drugiej osoby,
• brak tolerancji, zrozumienia czyichś poglądów,
• chęć zaistnienia (popisania się) przed rówieśnikami,
• chęć zdobycia uwagi,
• ślepe podążanie za tłumem,
• chęć przypodobania się grupie,
• poczucie bezkarności, spowodowane pozorną anonimowością użytkowników,
• chęć dowartościowania się,
• nuda,
• chęć zemsty,
• wyładowanie się na drugiej osobie, 
• w skrajnych przypadkach chęć zaszkodzenia komuś,
• wady osoby hejtowanej.

 

Tak naprawdę powody są bardzo zbliżone do siebie i mają jedno podłoże - emocjonalne. Zazdrość zawsze była powodem do plotek.  Niestety cechy takie: jak brak szacunku, tolerancji, chęć zdobycia uwagi, przypodobanie się i ślepe podążanie za grupą, wynikają z braku wystarczającej wartości osoby hejtującej i niekiedy braku wystarczającej wiedzy w danym temacie. Chęć zaistnienia jest niestety najgorszym powodem do hejtu. W dobie Internetu i portali społecznościowych każdy chce mieć swoje tak zwane 5 minut. Ja nie mam nic przeciwko, pod warunkiem, że robiąc dobrą robotę,
a nie bezpodstawnym hejtem. „Hejt” to spolszczenie, od słowa „Hate”, które z języka angielskiego oznacza nienawiść. Nie rozumiem jak można kogoś nienawidzić, nie znając go. Nienawiść jest bardzo silnym uczuciem. Jak można darzyć silnym uczuciem kogoś, kogo nie znamy?

 

Jak reagować na hejt, gdy jesteśmy jego bezpośrednimi odbiorcami?

• nie odwdzięczać się tym samym
• zignorować i pokazać, że jesteśmy ‘ponad to’, nie dać się prowokować, nie działać pochopnie,
• zdać sobie sprawę z tego, że osoby, które ciebie hejtują nie zasługują na twoje zaangażowanie emocjonalne
• nie pozostawać obojętnym, reagować na poważne groźby,
• wprowadzać konsekwencje wobec osoby, której hejt jest rażący, podjąć odpowiednie kroki by sprawca poniósł odpowiedzialność,
• powiadomić odpowiednie osoby (rodziców, nauczycieli, policję),
• nie próbować tego zataić, bronić ofiarę przemocy słownej,
• Jeżeli możesz, kasuj nienawistne komentarze.
• Zgłaszaj hejt i mowę nienawiści, korzystając z opcji dostępnych na forach lub w mediach społecznościowych.
• Nie lajkuj, nie udostępniaj hejterskich komentarzy. W ten sposób jedynie zwiększasz ich zasięg.
• Nie rezygnuj z tego, co robisz, myślisz i mówisz tylko ze względu na hejterów.

 

Jako świadek Hejtu również możemy działać.

 

Co możemy zrobić jako rodzice:

• Wspierać dzieci, by miały poczucie, że jesteśmy przy nich i jesteśmy gotowi dla nich
• Uczyć szacunku do innych
• Uczyć szacunku do siebie samych
• Uczyć tolerancji pewnych przekonań
• Szanować: ich czas, ich uczucia, ich marzenia (chociaż tak często ich nie rozumiemy)

 

To, co możemy zrobić jako nauczyciele:

• Wspierać
• Szanować
• Wymagać szacunku
• Współpracować z rodzicami
• uczyć komunikować

 

Pamiętaj! Nie każda krytyka to hejt. Odróżniaj hejt od konstruktywnej krytyki. Poczucie bycia hejtowanym to odczucie subiektywne. Niestety granica stale się przesuwa, pozwalając na więcej. Zwroty, które nie tak dawno były nie do pomyślenia, dzisiaj są na porządku dziennym.

 

Jeżeli chodzi o aspekt prawny to rozwiązań jest kilka. Rada Europy klasyfikuje „hejt”, jako mowę nienawiści, czyli wszystkie formy ekspresji, które rozpowszechniają, podżegają, wspierają lub usprawiedliwiają nienawiść rasową, religijną, ksenofobię, antysemityzm lub inne formy nienawiści wynikające z nietolerancji, łącznie z nietolerancją wyrażoną za pomocą agresywnego nacjonalizmu
i etnocentryzmu, dyskryminacją i wrogością wobec przedstawicieli mniejszości, imigrantów i osób obcego pochodzenia.

Wobec powyższego podstawowym gwarantem zapewnienia bezpieczeństwa prawnego jest:

• Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej (art. 31 ust 1-3)
• Kodeks Cywilny (art. 23 i 24)
• Kodeks Karny (Art. 256 K.K. oraz Art. 257 K.K.), ale także Art. 212 K.K, któremu specjalnie przyjrzymy się bliżej: 

„§ 1 kto pomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności”.

Należy pamiętać, że artykuł ten posiada również paragraf 4, który mówi:

§ 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 odbywa się z oskarżenia prywatnego.”

A to oznacza, że w przypadku przestępstw ściganych z oskarżenia prywatnego organy uprawnione do ścigania nie prowadzą postępowania przygotowawczego. To znaczy, że Policja
i Prokuratura nie ściga tego typu czynów i w sprawach takich nie jest prowadzone śledztwo, ani dochodzenie. Postępowanie dotyczące tego typu przestępstw jest inicjowane bezpośrednio przez pokrzywdzonego i to na nim spoczywa obowiązek zgromadzenia dowodów świadczących o winie sprawcy. Celem wszczęcia postępowania przeciwko sprawcy takiego przestępstwa pokrzywdzony powinien sporządzić i złożyć bezpośrednio do sądu prywatny akt oskarżenia.

A za tydzień "O Hejcie część 2, czyli wykrywanie, zapobieganie i gaszenie pożarów spowodowanych Hejtem wśród dzieci". Jeżeli nie możesz się doczekać śledź bloga, ponieważ artykuł pojawi się na pewno wcześniej niż na FB.